Engelli kızları Semra Demirci’nin ihtiyaçlarına uygun olmayan bir evde yaşamak zorunda kalan aile, geçim sıkıntısının yanı sıra günlük yaşamlarında da pek çok engelle mücadele ediyor.
Anne Nebahat Demirci, 1 yaşında geçirdiği havale sonrası engelli kalan kızı Semra’yı dışarı çıkarmakta yaşadıkları zorlukları anlatarak şu ifadeleri kullandı:
“Artvin’in Ardanuç ilçesi Kutlu Köyü’ndenim. 30 senedir Bursa’da yaşadık ama kiralar çok yüksek olunca mecburen buraya taşındık. Gelir kaynağımız eşimin emekli maaşı ve kızımın engelli maaşından ibaret. Ancak çaresizlik içindeyiz. Kızımı dışarı çıkaramıyorum, merdivenlerden dolayı yardım almadan bunu yapmamız imkansız. Ona dışarıda bir çay içirebilmek, bir döner yedirebilmek istiyorum ama yapamıyorum. Sosyal hizmetlerden gelen birine merdivenleri gösterdim, durumu anlattım ama hâlâ bir çözüm yok. Kızımın maaşını postaneden alabilmek için bile onun orada olmasını istiyorlar. Ancak merdivenler yüzünden onu oraya götüremiyorum.”
22 yaşındaki Semra Demirci, yeni hayatına uyum sağlamakta zorlandığını belirterek şu şikayetlerde bulundu:
“Artvinliyim, Ardanuç’ta yaşıyorum ama burayı sevemedim. Bursa’da okulum vardı, arkadaşlarım vardı. Burada dışarı çıkamıyorum, bu yüzden oyun oynayamıyorum, gezemiyorum. Merdivenler yüzünden evden dışarı çıkamıyorum. Daha güzel bir evde yaşamak istiyorum. Dışarı çıktığımda gezmek, dolaşmak ve arkadaşlarım gibi bir hayat yaşamak istiyorum.”
Baba İsrail Demirci ise, Bursa’daki hayatlarından vazgeçmek zorunda kalmalarını ve mevcut durumlarını şu sözlerle anlattı:
“30 yıldan fazla Bursa’da yaşadım. Ancak Suriyeliler geldikten sonra kiralar çok yüksek oldu, ödeyemez hale geldik ve buraya taşındık. Ama buraya geldiğimize pişman olduk. Ben ameliyat oldum, kolum sakat kaldı ve malulen emekli oldum. Eve girmek için 19 basamak merdiven çıkıyoruz. Tekerlekli sandalyesi var ama merdivenlerden dolayı onu kullanamıyoruz. Devletten tek isteğim, kızımın ihtiyaçlarına uygun, kolayca girip çıkabileceğimiz bir ev. 12 bin 500 lira maaş alıyorum ancak krediler nedeniyle elime sadece 2 bin 500 lira geçiyor. Kızımın maaşıyla birlikte ancak hayatta kalıyoruz.”
Demirci ailesi, yaşadıkları zorluklara bir an önce çözüm bulunması ve engelli kızlarının ihtiyaçlarına uygun bir eve yerleştirilmeleri için yetkililerden yardım bekliyor. Ailenin bu çaresizlik dolu haykırışı, benzer durumda olan pek çok aileyi de yansıtarak sosyal destek sisteminin geliştirilmesi ihtiyacını bir kez daha gün yüzüne çıkarıyor.
